कसैको आफन्तको चिता जलिरहेको बेला ऊ आर्यघाटमा बेसरी रोइरहन्छ । अरु रोएका हुँदैनन् । यसको अर्थ यो होइन कि उनीहरुमा दुःखको संवेग छैन ! यति हो, उसको भन्दा कम संवेग प्रकट हुन्छ अरुहरुको । संवेग सबैमा हु्न्छ । कतिबेला विशेष परिस्थितिले बढाइदिन्छ । प्रेम त्यस्तो संवेग हो, जो गर्नेलाई ठूलो लागिरहन्छ । त्यसैमा आफ्नो कविता लेख्छ, कथा लेख्छ, उपन्यास गजल लेख्छ । 

उसको सारा दुःख पनि त्यही, सारा खुशीहरु पनि त्यही !! पूरापूर संवेग नै त्यसमै छ । तर अरुका लागि त्यही संवेग सामान्य भएर रहन्छ । त्यही संवेग अरुलाई पनि बरोबर बुझाउनका लागि हो - अभिव्यक्त गर्ने माध्यम साहित्य चाहिएको । मानिस साहित्य मार्फत आफ्नो सारा संवेग अरुमा अभिव्यक्त गर्न चाहन्छ । 

म चाहिं साहित्यको कुनै विधामा कलम चलाउँदिन । अभिव्यक्त गर्ने माध्यम मात्र - रात्री गन्थन !!!